Mensen met een lage sociaaleconomische positie (SEP) sporten en bewegen doorgaans minder dan anderen. Daarom heeft Sportinnovator de challenge Positieve houding tegenover sport uitgezet. De winnaars van de challenge krijgen ondersteuning om sport en bewegen als sociale norm te laten verankeren onder deze doelgroep. Stichting Sports & Behaviour is een van de winnaars. Bedenker Elise Eudoxie beantwoordt zes vragen over hun project.
‘Het is een realistisch, kleinschalig plan dat snel en eenvoudig uitvoerbaar is. Er zijn geen grote budgetten nodig en – al zeg ik het zelf – het is ook nog eens een leuk project.’
Wat houdt de innovatie in?
Eudoxie: ‘We richten ons met dit project op moeders met een lage SEP die weinig tot niets met sport hebben. Ons doel is om hen in beweging te krijgen, zowel voor hun fysieke gezondheid als voor de sociale contacten. De drempel om te sporten is voor hen vaak hoog. Niet alleen vanwege de kosten, maar ook omdat ze ergens naartoe moeten gaan. Daarom draaien we dat laatste om: wij zoeken hen op. Dat doen we bij de scholen, op het tijdstip dat ze er toch al zijn. We organiseren sportlessen op of bij school om 8.30 uur, zodat ze direct kunnen aansluiten na het wegbrengen van hun kinderen.’
‘Welke soort sport we doen, hangt af van het niveau en de vraag van de deelnemers. Voor sommigen is wandelen misschien al genoeg. Andere groepen hebben wellicht meer behoefte aan een echte sportles, zoals pump, steps of bootcamp. Of ze werken daar in de loop van de tijd naartoe. Wat dat betreft houden we geen vast programma aan, maar conformeren we ons aan de wensen en ervaring van de doelgroep.’
Waarom hebben jullie de challenge Positieve houding tegenover sport gewonnen?
‘Het is een realistisch, kleinschalig plan dat snel en eenvoudig uitvoerbaar is. Er zijn geen grote budgetten nodig en – al zeg ik het zelf – het is ook nog eens een leuk project.’
Hoe is het project tot stand gekomen?
‘Als stichting geven we les aan voornamelijk kinderen in de leeftijd van vier tot achttien jaar waar we sport (bewegen) als middel gebruiken. Toen ik de challenge zag, zocht ik naar een idee dat dichtbij ons werkveld ligt. Als moeder weet ik zelf hoe moeilijk het is om alle ballen in de lucht te houden. Sporten schiet er dan snel bij in. Voor de lage SEP-groep is het niettemin extra belangrijk om toch tijd te maken. Ook omdat hun ongezonde leefstijl vaak overslaat naar hun kinderen. De moeders in beweging krijgen, is dus niet alleen goed voor henzelf, maar heeft hopelijk ook positieve effecten op hun kinderen.’
Wat voor stappen hebben jullie doorlopen?
‘We hebben een school benaderd waar we vanuit de stichting al warme contacten mee hebben. Het gaat om een school in Amsterdam-Zuidoost: de wijk waar we ons in eerste instantie op focussen. We mogen daar iedere vrijdag om half negen een les verzorgen, buiten of in een gymzaal. Daar starten we in de eerste week van maart [2024] mee. In eerste instantie ga ik zelf als trainer aan de slag. Sportmaterialen hebben we als stichting volop in huis. De school informeert alle ouders via hun communicatiekanalen. Het is afwachten hoeveel moeders erop afkomen, maar ik verwacht toch minstens acht deelnemers die hopelijk allemaal structureel via ons gaan sporten.’
Wat gaat er nu gebeuren? Wat zijn de vervolgstappen?
‘Als het project bij deze school een succes is, dan schalen we misschien wel op binnen de wijk, in andere stadsdelen van Amsterdam of zelfs daarbuiten. Het opschalen kan ook zitten in het geven van sportlessen aan mannen bijvoorbeeld en op andere dagen en tijden. Alle opties staan open.’
Wat moeten mensen met een vergelijkbaar innovatief idee doen om ook een project op poten te zetten?
‘Broed goed op je plan en denk alle richtingen uit die je op kan gaan. Voor wie is de innovatie bedoeld, waar voer je ‘m uit en hoe doe je dat? Maak het project vervolgens in beginsel heel klein en begin daarmee. Dat maakt het daadwerkelijk uitvoeren realistisch en geeft ruimte tot groei.’
Kijk hier voor meer informatie over Stichting Sports & Behaviour.
