Mensen met lage inkomens sporten minder dan gemiddeld. Voor deze groep, ook wel mensen met een lage SEP (sociaaleconomische positie) genoemd, zijn er verschillende drempels om niet in beweging te komen. Daarom zette Sportinnovator de innovatiechallenge 'Positieve houding tegenover sport' uit met als doel om sport en bewegen als sociale norm te laten verankeren onder mensen met een lage SEP. Farhana Bharos van Inclusieve sport is een van de winnaars van deze challenge met het project 'De vele gezichten van sport'.
"Het stigma heerst dat geen van hen sport leuk vindt, maar dat klopt niet. Er zit een grote diversiteit in deze groep. Er zijn mensen die wel willen en kunnen sporten, maar dat niet doen. Vaak komt dat doordat het aanbod niet aansluit op hun behoeften. Dit project richt zich op deze groep vrouwen die wel wil en kan, maar niet sport."
Wat houdt de innovatie in?
Bharos: ‘Het is zeker waar dat mensen met een lage SEP-groep minder sport en dat de gezondheidsproblemen groter zijn. Het stigma heerst dat geen van hen sport leuk vindt, maar dat klopt niet. Er zit een grote diversiteit in deze groep. Er zijn mensen die wel willen en kunnen sporten, maar dat niet doen. Vaak komt dat doordat het aanbod niet aansluit op hun behoeften. Als we het hebben over de groep vrouwen met een migratie achtergrond én lage SEP is hockey bijvoorbeeld voor veel van hen een ver-van-mijn-bed-show. Sportscholen zijn meestal gemengd; iets wat de drempel om te gaan sporten voor deze vrouwen verhoogt.
‘Dit project richt zich op deze groep vrouwen die wel wil en kan, maar niet sport. In samenwerking met lokale partners proberen we hen te bereiken en te prikkelen met de groep vrouwen met een migratieachtergrond die wél sport. Lokale partners zijn bijvoorbeeld welzijnsorganisaties, huisartsen, moskeeën en buurtsportcoaches. Door middel van een zogenaamde gebiedsscan komen we in eerste instantie met deze partners in contact. Ook maken we een inventarisatie van de women-only-sportinitiatieven en waar en hoe we de doelgroep en hun netwerk het beste bereiken.
‘Het is vervolgens de bedoeling dat zij de doelgroep naar ons women-only-sportplatform leiden. Hierop vind je sportaanbieders die wél aansluiten bij de wensen van deze vrouwen. Women-only-sportscholen bijvoorbeeld, die zij als sociaal veiliger ervaren. Maar ook andere vormen van sport, waarbij je met een groepje vrouwen een uur les krijgt in de buitenlucht.’
Waarom hebben jullie de challenge Positieve houding tegenover sport gewonnen?
‘Er is onder beleidsmakers en onderzoekers een blinde vlek als het gaat om het onderscheid tussen een migratieachtergrond en lage SEP. Mensen met een migratieachtergrond hebben grotendeels géén sportachterstand als er geen sprake is van lage SEP. Als je deze twee van elkaar lostrekt en juist de groep die wel sport inzet om de lage SEP doelgroep te bereiken, ben je veel effectiever bezig. Ik denk dat ik in mijn pitch duidelijk heb kunnen maken dat het deels ook niet aan inspiratie ligt om in beweging te komen. Het gaat erom dat ze aangeboden krijgen wat bij ze past en wat ze leuk vinden om te doen.’
Hoe is het project tot stand gekomen?
‘Zelf schrijf ik ook beleid. Regelmatig onderbreek ik mijn dag voor een wandelingetje of om naar de sportschool te gaan. Toen ik de oproep voor de challenge zag, voelde ik dat ik hier iets mee wilde. Het gat tussen beleid en realiteit is vaak groot. Met meer kennis van en verbinding met de doelgroep is dat gat te dichten. Daar ben ik van overtuigd.
‘Onze ambitie is dat het aanbod op zo'n manier is gepresenteerd dat het geen intensieve zoektocht is voor de doelgroep. Wij hopen dat de relatie met sport ook kan worden vastgehouden los van één initiatief en dat de basis van die relatie sterk genoeg dat vrouwen ook zelf andere dingen gaan proberen. Dat levert hen hopelijk hun gewenste doel op, of dat nu is meer plezier, een betere gezondheid, meer zelfvertrouwen, vriendschappen of een esthetische effect.’
Wat voor stappen hebben jullie doorlopen?
‘We zijn nu bezig met het inrichten van de gebiedsscan. In eerste instantie voeren we een pilot uit in Amsterdam Nieuw-West. Daar wonen immers veel vrouwen met een migratieachtergrond en zijn er relatief veel lage SEP-wijken. We denken na over welke lokale potentiële samenwerkingspartners we benaderen en hoe. Ook brengen we in kaart welk aanbod er op het platform moet komen te staan.’
Wat gaat er nu gebeuren? Wat zijn de vervolgstappen?
‘De eerstvolgende stappen zijn het platform inrichten en de gebiedsscan uit voeren. Dat betekent dat we met tal van organisaties en professionals uit de sport- en gezondheidssector in gesprek gaan. Daarbij vragen we zeker ook uit wat zij belangrijk vinden in de samenwerking en de wijze waarop ze de doelgroep naar het platform leidt. Ook willen we onderzoek doen naar de commerciële kant. Een persoonlijke match van de doelgroep aan de sportaanbieders via het platform wordt in principe een betaalde dienst, maar dat bedrag moet natuurlijk niet te hoog zijn.’
Wat moeten mensen met een vergelijkbaar innovatief idee doen om ook een project op poten te zetten?
‘In mijn aanvraag en pitch ben ik niet bang geweest om kritiek te geven op de vooroordelen die er bestaan over het samenpakken van migratie achtergrond en lage SEP. Daardoor verwachtte ik niet dat ik tot de winnaars van de challenge zou behoren. Het vereiste namelijk ook verruiming van de blik van de mensen die de aanvraag beoordeelden. Zo zie je maar. Ik raad anderen dan ook aan te geloven in je eigen ideeën, al zijn ze controversieel. Breng je boodschap respectvol en ga ervoor.’
Kijk hier voor meer informatie over Inclusieve Sport en het project De vele gezichten van sport.
